Η ψυχοσύνθεση με απλά λόγια
Στα ελληνικά η λέξη αυτή σημαίνει το σύνολο των ιδιαίτερων χαρακτηριστικών που συγκροτούν τον ψυχισμό ενός ατόμου η ενός συνόλου. Η διαδικασία της Σύνθεσης αυτών των χαρακτηριστικών, μπορεί να ανθίσει με το ενσυναισθητικό ενδιαφέρον του θεραπευτή. Μια αληθινή στάση άνευ όρων αποδοχής και αγάπης για τον “άλλον”.
Όχι μόνο ως πρόσωπο, αλλά και σε μια στάση πέρα από το πρόσωπο: στην πνευματική ενσυναίσθηση. Αναγνωρίζοντας το πνεύμα που ενυπάρχει μέσα σε κάθε εγώ και διανθίζεται από απεριόριστες δυνατότητες και δυνάμεις ώς σύνολο .
Η λέξη Ψυχοσύνθεση έχει μια ενεργητική χροιά και αυτό γιατί προυποθέτει τον αυθεντικό και αληθινό Ε(ε)αυτό του θεραπευτή μέσα σε όλη την διαδικασία. Η έννοια του Θανάτου του «προσωπικού εαυτού» του θεραπευτή όπως λειτουργεί, σκέπτεται και αισθάνεται στον δικό του κόσμο, είναι η απαραίτητη προυπόθεση για την είσοδο και την «αναγέννηση» του στον κόσμο του θεραπευόμενου.
«Το εγώ χρειάζεται να επισημανθεί, να καταννοηθεί και να αγαπηθεί ανάμεσα στα περιεχόμενα και τις διαδικασίες της προσωπικότητας. Χρειάζεται να προσκληθείς για να βγείς εσύ. Και μια ψυχολογία αγάπης θα είχε μια κατανόηση και μια μέθοδο για να σε αναζητήσει, να σε γνωρίσει και να σε αγαπήσει με αυτόν τον τρόπο.
Ο Ε(ε)αυτός υπάρχει συνεχώς. Αυτό που λείπει είναι μια άμεση επίγνωση της παρουσίας του. Roberto Assaggioli (Firman –Gilla H Ψυχοθεραπεία της αγάπης, Εκδόσεις Ασημάκης)
Η Ψυχοσύνθεση γεννάται από την αυτοδέσμευση να καταννοούμε και να υπηρετούμε τους πελάτες μας ολότελα για το δικό τους μοναδικό ταξίδι αυτοπραγμάτωσης. Η πίστη στα δώρα της ύπαρξης του κάθε πελάτη είναι αυτή που μεταμορφώνει στο πεδίο της σύνδεσης και της αυθεντικής συνάντησης και δια μέσου της συγκίνησης ενεργοποιούνται οι ταχείες της επίγνωσης και της αλλαγής. Σε μια τέτοια συνάντηση ο ιερός χώρος ενεργοποιείται και λαμβάνει χώρα κάτι βαθιά πνευματικό πέρα από την ατομική συνείδηση, που πολλοί το περιγράφουν και ώς αλτρουιστική αγάπη, ενότητα, ενισμός, συγχωρδία, σύμπαν, σύστημα.
Στην ψυχοσύνθεση η Σχέση περνάει σε ένα άλλο υπερβατικό επίπεδο, εσωκλείοντας όλα τα κομμάτια και τα στάδια της σχέσης με τον Ε(ε)αυτό, μη λησμονώντας την αιώνια αλήθεια εντός μας του ενός αληθινού μη διαιρεμένου συστήματος, διαφορετικό, όχι ξεχωριστό και παράλληλα Υπερβατικό Ενυπάρχων.
Καθώς κάποιος καταλαβαίνει η Ψυχοσύνθεση είναι μια συνεχόμενη πρακτική αναγνώρισης, αποδοχής και αγάπης. Είναι η συνεχόμενη ροή της ζωής και του θανάτου, καθώς μια τέτοια διαδικασία περνάει αναμφισβήτητα από συνεχόμενη αλλαγή που επιφέρει πόνο, θλίψη, θυμό και τελικά ανακούφιση ζώντας μέσα από την αυθεντικότητα του Ε(ε)αυτού που αναδύεται καθώς οι επιβιωτικές προσωπικότητες αρχίζουν να αφήνουν τις αμυνές τους, μέσα από αλλεπάλληλες συγκρούσεις σε κάθε αναπτυξιακό στάδιο και δίνουν χώρο σε νέους ορίζοντες.
Αυτή όλη η διαδικασία θα μπορούσε να ονομαστεί «Σπέιρα» της αιώνιας αλλαγής και εξέλιξης και είναι μια διαδικασία σε βάθος για αυτό και μιλάμε για «Αποδόμηση» της προσωπικότητας και ανασύσταση της εξ αρχής .
Η ώρα που περνάει ο θεραπευτής με τον πελάτη, μπορεί να χαρακτηριστεί ώς μια αναβίωση της μήτρας και του «ασφαλούς περιβάλλοντος» που την διακατέχει και γι αυτό η δυναμική της είναι απεριόριστη και απροσδιόριστη. Χρησιμοποιώντας το σώμα ως φορέα της αλλαγής καθώς και τη σιωπή που φέρει λεπτοφυείς ενέργειες στο χώρο, σαν μια μυστικιστική γιορτή οπού παρόν είναι το πνεύμα καθόλη τη διαδικασία.
Μια αρχέγονη ενέργεια γεμάτη απο διαίσθηση και προστασία για την συντήρηση του διενεκούς σε μια άχρονη αλυσίδα ανασύστασης και αναδημιουργίας.
Η θέληση και η αυτοπειθαρχία είναι πολύτιμοι σύμμαχοι σε αυτό το ταξίδι και οι πόροι σημαντικοί για την τροφή του συνθετικού οχήματος όπου κάθε ένα από τα πέπλα του χρειάζεται διαφορετική «τροφή» για να αναπτυχθεί.
Είναι, με άλλα λόγια, η αποφασιστικότητα να ανακαλύψουν και να ακολουθήσουν Τη Σοφία Της Καρδιάς.
«Τώρα το άτομο θα αντιμετωπίσει ένα άλλο και ανώτερο έργο της αυτοπειθαρχίας και της επιλογής στόχων που να είναι σύμφωνοι με την ευημερία και το κοινό καλό της ανθρωπότητας»
Roberto Assaghioli
Μέσα λοιπόν σε αυτό το σχήμα χρειάζεται ο θεραπευτής να εφευρίσκει ένα καινούργιο τρόπο να αγαπάει κάθε φορά και αυτό απαιτεί αποθέματα μεγάλης ψυχικής ενέργειας, αποθέματα που μόνο το ίδιο το πνεύμα μπορεί να παρέχει για έναν κοινό σκοπό στο ταξίδι πρός την ενθύμηση της ενότητας που είμαστε.
Έτσι λοιπόν θεραπευτής και θεραπευόμενος συνηχούν σε μια συγχωρδία με αόρατες χορδές και λωρούς. Ίσως, κάποιος θα έλεγε, με ένα πεδίο μεγαλύτερο από που φαίνεται στο υλικό πεδίο. Σε μια θέση αγάπης που υπερβαίνει αυτό που θέλει να βλέπει ο νούς προβάλλοντας τις δικές του ανάγκες, σε μια θέση ζωής υπηρετώντας το σκόπο της αγάπης.
Ελληνικά 
English