Ναντίνα Κούλη

Τώρα που γράφω κάθομαι κάτω από έναν τεράστιο πλάτανο.

Μέσα από τα φύλλα του περνάνε οι ακτίνες του ήλιου. Νιώθω μια ευεξία και συγκίνηση που μετά από  χρόνια, συνεχίζω ταξιδεύω ακόμα με πελώρια λαχτάρα να συναντήσω τη ζωή και εσάς μέσα από αυτό το δημιούργημα.

Να συνταξιδέψουμε, να συνδημιουργήσουμε και, αν τα καταφέρουμε, να συναντήσουμε το σημαντικό και ουσιώδες για εσάς.

Αιώνια μαθήτρια στο “δίπλα”, δεσμεύομαι να αφήσω όποια προκατάληψη εμφανιστεί εντός μου μέσα από την συνεχόμενη επαγγελματική & προσωπική εκπαίδευση και αυτοφροντίδα μου, ουτώς ώστε να κρατώ το χώρο ανοιχτό.

Αυτό το κείμενο δεν είναι ατομικό μόνο, είναι αφιερωμένο  και στο συλλογικό.

Στο κάθε πρίν, στο κάθε τώρα και στο κάθε μετά που συνθέτουν ένα ενιαίο και μέσα από αυτό συνδέομαι μαζί σας.

Η συμβολική γλώσσα μας περιβάλλει

είναι παντού,

σε όνειρο εσωτερικό η εξωτερικό και μαζί της συνυφαίνουμε κατά τη διάρκεια του ταξιδιού είτε το θυμόμαστε είτε όχι.

Η ψυχή γνωρίζει και μας προσκαλεί σε αυτό που ακόμα δεν έχουμε θυμηθεί…

Με αγάπη

Ναντίνα